Sa ating panahon, hindi maikakaila na ang pang-araw-araw na buhay ay nakapaloob sa palabas. Ang palabas na ito, bagama’t namumukod tangi bilang isang anyo ng espektakulo, ay nakahabi na sa pangkaraniwang gawi. May dalawang bahagi ang aklat na ito. Nakatuon ang una sa pagtalakay sa mga aspekto ng sine bilang anyo, wika, at industriya, ginagagap naman ng pangalawa ang kasaysayan ng sine sa Pilipinas. Pagtiyap ang dalawang larangan, matatagpuan sa huli ang ilang sanaysay ng mga kritisismo sa pelikula mula dekada 1930 hanggang sa kasalukuyan. Sa hugpungang ito, nakikisangkot ang manonood ng sine sa pagsulat tungkol dito sa isang mapanuring paraan.